ما برای ذخیره‌ی فایل‌های خود در کامپیوتر بسته به اینکه چه نوع فایلی هستند از پسوندهای مختلفی استفاده می‌کنیم. فایل‌ها در گروه‌های مختلفی دسته‌بندی می‌شوند و هرگروه فرمت یا پسوندهای مختص خود را دارد که به ما و کامپیوتر کمک می‌کند برنامه‌ی مناسب برای خواندن فایل‌ها را انتخاب کنیم.

برای مثال فرمت فایل‌های متنی معمولا doc. و docx. است. JPEG ، TIFF و RAW فرمت فایل‌های تصویری هستند که تفاوت‌هایی باهم دارند. در این مقاله به بررسی تفاوت فرمت RAW با JPEG و TIFF می‌پردازیم.

فرمت TIFF

فرمت TIFF مخفف Tagged Image File Format به معنی “فایل تصویری برچسب گذاری شده” می‌باشد. TIFF یک فرمت فایل منعطف و قابل انطباق برای مدیریت تصاویر و داده های آن است که ممکن است فایل را به روش loseless (بدون از بین رفتن اطلاعات) فشرده کند یا اصلا فایل را فشرده نکند؛ بلکه اطلاعاتی نظیر لایه‌ها و میزان شفافیت، اندازه و ترتیب داده‌های تصویر که هندسه‌ی تصویر را مشخص می‌کنند به عنوان برچسب همراه فایل باشد. در نتیجه فایل‌های TIFF فایل‌های بزرگی هستند که حافظه‌ی زیادی اشغال می‌کنند و معمولا از آن‌ها برای اشتراک گذاری در فضای اینترنت استفاده نمی‌شود. گرافیست‌ها و عکاسان می‌توانند بدون از بین رفتن اطلاعات تصاویر خود را با این فرمت ذخیره کنند؛ پس کیفیت تصاویر بالا بوده و برای چاپ و انتشار حرفه‌ای مناسب است.

TIFF دو نوع پیکربندی  ۱۶ بیتی و ۸ بیتی دارد. ۱۶ بیتی اطلاعات بیشتری را در اختیارتان قرار می‌دهد. ۸ بیتی تمامی کارهایی که روی عکس انجام داده‌اید را در اندازه‌ای نسبتا کوچکتر حفظ می‌کند.

فایل های TIFF به سادگی می‌توانند تا اندازه ۴۸ مگابایت برای هر عکس بزرگ شوند. اما مشکلِ بزرگ کردنِ زیادِ فایل، عدم امکان چاپ دیجیتال با حجم مورد نظر است. مشکل دیگر فایل TIFF این است که در اکثر دوربین ها فرمت TIFF وجود ندارد.

تفاوت فرمت RAW با JPEG و TIFF

موارد استفاده از فرمت TIFF

TIFF به طور گسترده توسط اسکنر، فکس، برنامه‌های پردازش کلمه (مانند MicroSoft Office Word)، برنامه‌های ویرایش تصویر (مانند فتوشاپ)، انتشار دسکتاپ (desktop publishing، فرآیند استفاده از رایانه و انواع خاصی از نرم‌افزار است که متن و گرافیک را برای تولید اسناد مانند خبرنامه، بروشور، کتاب و صفحات وب ترکیب می‌کند) و برنامه های صفحه آرایی (مانند Adobe InDesign) پشتیبانی می‎‌شود.

فرمت JPEG

فرمت JPEG مخفف Joint Photographic Expert Group به معنی “گروه مشترک متخصصان عکاسی” می‌باشد. این فرمت تقریبا پیش فرض همه‌ی دوربین‌های دیجیتال است. همچنین معمولا فرمت هر عکسی که آنلاین می‌بینید JPEG است. نرم افزارهای بسیاری برای مشاهده و ویرایش این فرمت وجود دارد و تقریبا در همه‌ی گوشی‌های موبایل قابل مشاهده هستند.

نحوه‌ی کار فرمت JPEG

از این فرمت برای فشرده سازی تصاویر با روش کم کردن اطلاعات (روش Lossy) استفاده می‌شود تا حافظه‌ی کمتری اشغال کند. یعنی فرمت JPEG تصویر را فقط با یک چهارم داده‌های دریافتی سنسور دوربین شما ذخیره می‌کند و بخش بزرگی از داده‌ها از جمله داده‌های رنگی را دور می‌ریزد. این کار از طریق کاهش تعداد رنگ‌های موجود انجام می‌شود اما باز هم رنگ‌های زیادی در JPEG موجود است. توجه داشته باشید که تصویر بعد از فشرده سازی با تصویر اولیه یکسان نیست. هرچند به دلیل کم بودن این تفاوت انسان معمولا متوجه آن نمی‌شود.

بیشترین تأثیر از بین رفتن اطلاعات را در هایلایت‌ها (highlights) و سایه‌ها (shadows) می‌بینید. تا جایی که ممکن است برخی از جزئیات از بین رفته باشند. علاوه بر این، از آن‌جا که سازندگان دوربین می‌دانند شما می‌خواهید تصاویرتان واضح و رنگارنگ از دوربین بیرون بیایند، همزمان با ایجاد فایل JPEG، برخی افکت‌ها مانند وضوح (clarity)، کنتراست (contrast) و اشباع (saturation) را روی آن‌ها اعمال می‌کنند. یعنی دوربین تا حدودی تصاویر را پردازش می‌کند. این پردازش، از این نظر که معمولاً تصاویر کمی بهتر به نظر می‌رسند خوب است. اما نقطه ضعف آن این است که شما کنترل فرآیند را در دست ندارید و اعمال تغییرات به صورت خودکار انجام می‌شود. اگر می‌خواهید تصاویر شما حافظه‌ی کمی اشغال کنند و نمی‌خواهید برای ویرایش آن‌ها زمان بگذارید از این فرمت استفاده کنید.اعمال تغییرات در ابزار highlights روی تصویر با فرمت JPEG

فرمت RAW

وقتی عکس می‌گیرید دوربین دیجیتال شما در واقع با داده‌هایی که از حسگر دریافت کرده است یک فایل ایجاد می‌کند. در اکثر دوربین ها، می‌توانید به منو بروید و فرمت فایل را به RAW تغییر دهید. در واقع نوعی فرمت فایل جهانی به نام RAW وجود ندارد. هر دوربین روش خاص خود را برای ایجاد فایل تصویری دارد که آن روش را فرمت RAW می‌نامیم. (NEF برای نیکون، RAF برای فوجی، CRW یا CR2 برای Canon و غیره)

فایل Raw اطلاعات رنگی تصویر را در هر پیکسل توصیف می‌کند پس سایز آ‌ن‌ها معمولا 3 تا 4 برابر فایل‌های JPEG است. توجه کنید که این فایل ها به راحتی قابل اشتراک گذاری نیستند اما همیشه می‌توانید از فایل RAW، یک فایل JPEG برای اشتراک‌گذاری آنلاین ایجاد کنید.

اگر چه فایل‌های Raw فایل‌های سنگینی بوده و حجم زیادی از حافظه را اشغال می‌کنند، اما ارزش واقعی آن‌ها در هنگام ویرایش مشخص می‌شود. برخلاف فرمت JPEG که ممکن بود هنگام فشرده سازیِ تصویر جزئیات آن از بین برود، فایل RAW تمام آن داده‌ها از جمله داده‌های رنگ و جزئیات مربوط به هایلایت‌ها و سایه‌ها را حفظ می‌کند. درنتیجه به ویرایش کوچک‌ترین جزئیات تصاویر دسترسی دارید و می‌توانید آن‌ها را تغییر دهید. به همین دلیل تقریباً همه عکسبرداری RAW را توصیه می‌کنند.

اعمال تغییرات در ابزار highlights روی تصویر با فرمت Raw

نکته‌ی دیگری که باید به آن توجه کنید این است که زمانی که فایل RAW ایجاد می‌کنید دوربین هیچگونه ویرایشی روی تصویر اعمال نمی‌کند. این بدان معناست که شما کنترل فرآیند را در دست دارید. یعنی می‌توانید هر سطحی از وضوح، کنتراست، و اشباع (و سایر کنترل‌ها) را که می‌خواهید با نرم‌افزارهای مختلف روی تصویر اعمال کنید و دوربین به جای شما تصمیم نمی‌گیرد.

یکی از نرم‌افزارهای ویرایش تصاویر با فرمت RAW، پلاگین Camera RAW می‌باشد که در اینجا میتوانید درباره‌ی آن بیشتر بخوانید. این فرمت برای عکاسان و گرافیست‌هایی که در نظر دارند در پایان کار تصاویر با کیفیت با ویرایش‌های حرفه‌ای ارائه دهند بسیار مناسب است.

ذخیره‌ی فایل‌های تصویری با هر دو فرمت JPEG و RAW

اگر هدف اصلی شما در استفاده از تصاویر چاپ و انتشار حرفه‌ای آن‌ها نیست معمولا عکاسان حرفه‌ای به شما توصیه می‌کنند که تصاویر خود را با هر دو فرمت JPEG و RAW ذخیره کنید. دوربین شما احتمالاً دارای تنظیماتی است که با آن می‌توانید فایل را در آنِ واحد با هر دو فرمت ذخیره کنید و از مزایای فایل JPEG در کنار فایل RAW بهره ببرید. در اینجا چند مزیت استفاده از فایل JPEG را بیان می‌کنیم:

• می توانید بلافاصله از فایل JPEG استفاده کنید
  اگر دوربین شما دارای قابلیت Wifi باشد یا بخواهید عکس را فوراً به اشتراک بگذارید، فرمت JPEG برای این کار منطقی است. زیرا فایل های RAW به راحتی قابل اشتراک گذاری نیستند و به هر حال بهترین ظاهری که از دوربین بیرون می‌آیند نیستند. همچنین ممکن است همه‌ی افراد برنامه‌ی مناسب را برای مشاهده‌ی آن نداشته باشند.
• آینده‌ی عکس را تضمین می‌کنید
  اگر با دوربین کانن خود فایل های RAW ایجاد کنید و بعد از 10 سال کانن از کار بیفتد، ممکن است فایل های RAW شما به مرور زمان پشتیبانی خود را از دست بدهند. هرچند این مسئله بعید به نظر می‌رسد، اما با داشتن فایل JPEG به این مشکل برنمی‌خورید؛ زیرا همه‌ی برنامه‌های موبایل و کامپیوتر و دستگاه‌های دیجیتال از این فرمت پشتیبانی می‌کنند. همچنین همه‌ی افراد در حال عکسبرداری و ذخیره‌ی تصاویر با این فرمت هستند.
• می‌توانید نحوه پردازش دوربین را مشاهده کنید
  اگر در کنار فایل RAW خود در رایانه فایل JPEG آن را نیز دارید، می‌توانید نحوه‌ی پردازش دوربین را ببینید. به عبارت دیگر، می توانید ببینید که چقدر وضوح، کنتراست و اشباع تصویر تغییر کرده است و اگر دوست دارید، زمانی که خودتان آن را ویرایش می‌کنید می‌توانید از مقادیر آن استفاده و آن اثر را تقلید کنید. البته این کار زمانی که تازه شروع به کار کرده‌اید و نمی‌دانید تا چه میزان افکت باید به عکس‌های خود اضافه کنید مفید است.

تصویر سمت راست با فرمت JPEG – تصویر سمت چپ با فرمت RAW

• پیش نمایش LCD
  در هنگام مشاهده‌ی تصاویر در نمایشگر LCD، نسخه JPEG آن را می‌بینید و می‌توانید افکت‌های آماده‌ی مختلفی را از طریق Pictures Styles روی تصویر اعمال کرده و تغییرات را ببینید. بنابراین اگر می‌خواهید با حفظ یکپارچگی فایل RAW افکت‌ها را مشاهده کنید، استفاده از هر دو فرمت می‌تواند مفید باشد.

عده‌ای بر این باورند که برای ذخیره‌ی فایل‌ها با هر دو فرمت به حافظه‌ی زیادی نیاز است اما امروزه حافظه‌های جانبی با قابلیت ذخیره‌ی هزاران عکس و با قیمت‌های ارزان در دسترس هستند، ضمن اینکه فایل‌های JPEG به دلیل فشرده بودن حجم زیادی ندارند.

در نهایت تصمیم در مورد نوع فایل‌هایی که ایجاد و ذخیره می‌کنید به عهده‌ی شماست. نظر شما چیست؟ آیا عکاسی با هر دو فرمت RAW و JPEG باعث اتلاف حافظه می‌شود؟ شما معمولا کدام یک از فرمت‌های RAW یا JPEG و TIFF را استفاده می‌کنید؟